|
Rzeźba terenu
Rzeźba Równiny Kozienickiej jest mało urozmaicona. Jest to piaszczysta równina denudacyjna przecięta doliną Radomki, wypełnioną aluwiami. Procesy erozyjne są słabo rozwinięte. Krajobraz równiny urozmaicają wały wydmowe (Kondracki J. 1988).
Rzeźba Gminy Kozienice, wg Przeglądowej Mapy Geomorfologicznej Polski 1:500 000, ark. Lublin (1980)
 Objaśnienia:
 Działy wyżynne i dna kotlin z resztkami spłaszczeń o wys. wzgl. pon. 40 m, na skałach najmniej odpornych.
Formy akumulacji rzecznej - równiny teras akumulacyjnych i erozyjne -denudacyjnych
 Z okresu zlodowacenia bałtyckiego
 Równiny zalewowe i nadzalewowe holoceńskie
Formy akumulacji lodowcowej i rzeczno - lodowcowej zdenudowane - w zasięgu zlodowacenia środkowopolskiego
 Zdenudowane wysoczyzny morenowe oraz akumulacji rzeczno - lodowcowej (w obszarach słabo poznanych)
 Zdenudowane równiny sandrowe i rozległe terasy kemowe
 Krawędzie erozyjne o wys wzg pow. 20 m.
 Duże starorzecza
 Wydmy utrwalone
 Zwarte zespoły wydm - utrwalone
 Rzeki
 Granice gminy
Najniższy punkt na terenie gminy Kozienice występuje w rejonie ujścia Radomki do Wisły i wynosi 101,5 m n. p. m., najwyżej położony jest wierzchołek wydmy w okolicach Stanisławic o wysokości 156,6 m n. p. m. Maksymalna deniwelacja wynosi więc 55 m.
Rozwój rzeźby Równiny Kozienickiej został zapoczątkowany w trzeciorzędzie, po wynurzeniu z morza górnokredowego. W paleogenie tereny te podlegały silnej denudacji w warunkach klimatu ciepłego i wilgotnego. W dolnym oligocenie od północy wkroczyło morze; pozostawiło ono piaski kwarcowe i glaukonitowe z fosforytami.
W granicach gminy dolina Wisły jest szeroka, wyrzeźbiona w osadach czwartorzędowych. Ukształtowała się ona u schyłku plejstocenu. Od Puław rozszerza się i osiąga szerokość 15 km przy ujściu Wieprza. Terasy holoceńskie - zbudowane z mad, piasków i mułów - mają wysokość 4-5 m; w okolicach Kozienic są szerokie do 6 km, powyżej Kozienic do 4,5 km. W okolicy ujścia Radomki terasa plejstoceńska dochodzi do koryta rzeki. Terasy plejstoceńskie mają do kilkunastu metrów wysokości, około 10 km szerokości i są zbudowane z piasków. Na terenach piaszczystych teras plejstoceńskich występują formy eoliczne, rozwinięte w kompleksy wydmowe. Zespoły wydm są utrwalone, nachylenia ich zboczy przekraczają 5%. Kompleks wydmowy porośnięty jest lasami Puszczy Kozienickiej (Kolago C. 1967).
opracowanie z 1995r.: Ewa Malec |
|
|
